امیر مسعود بیاتی فر ملقب به پویا بیاتی ، سوم آبان سال هزار و سیصد و شصت و پنج در کنگاور از توابع استان کرمانشاه دیده به جهان گشود
او فرزند دوم خانواده ای شش نفره است و دو برادر و یک خواهر دارد، اصالت پدری و مادری اش خطه سرسبز و ادب پرور تویسرکان از توابع استان همدان می باشد ، پدر بزرگی خوش آوا دارد و شاید صدای خوش در نسل بیاتی ها پدیده ای موروثی است.
علاوه بر پویا ، برادرش احسان هم دستی بر آتش آواز دارد و استعداد خود را وقف دستگاه اهل بیت (ع) نموده است. پویا بیاتی از دوران دبستان با تکخوانی و هنر نمایی در گروههای سرود ، به پرورش استعداد خدا دادیش پرداخت و در دوران تحصیلات دبیرستان علاوه بر خوانندگی ، ترانه سرایی را هم آغاز کرد و این روند را با منحنی رو به رشد ادامه داد
در این باره خودش می گوید : ” هیچوقت و در هیچ زمانی ، نه در شعر و نه در آواز استاد و الگویی نداشته ام هر چه بوده اول لطف خدا و بعد تلاش ، پیگیری و اراده خودم بوده ، در ابتدا حتی هیچ حامی و مشوقی برای شروع فعالیت حرفه ای نداشتم و خیلی اوقات خیلی ها در برابر تلاشهای بی پشتوانه ی من نقش سد را بازی کردند اما من از هدف بزرگی که داشتم دست نکشیدم.”
شروع نیمه حرفه ای فعالیت های هنری پویا بیاتی از سال 84 و با ترانه خاطرخواه بود و بعد از انتشار چندین تک آهنگ در فضای مجازی در سال هزار و سیصد و هشتاد و پنج با انتشار آلبوم اینترنتی شناسنامه جعلی حضور خود را به طور رسمی در موسیقی پاپ ایران اعلام کرد.
با انتشار این آلبوم ، موسیقی پاپ ستاره غیر مجاز تازه ای را در حال درخشش می دید و به نوعی می توان گفت پویا بیاتی با آلبوم شناسنامه جعلی و ارائه قطعات خاطره انگیزی مثل تقویم بی بهار ، راه بهشت ، تنفس آزاد (گم شدم) در این آلبوم توانست دایره مخاطبان خاص خود را پیدا کند.
یکسال بعد 86 آلبومی از او در فضای مجازی منتشر شد با نام مثل دیونه ها که به پیروی از موسیقی پاپ کشورمان در آن چند سال ، کلیه قطعات کاور آهنگ جدید پویا بیاتیهای استانبولی بود و به لحاظ میکس و مستر نمایشی ضعیف داشت اما سه قطعه پر طرفدار پیدا کرد :
اردی جهنم ، من خط فاصله تو و اگه گریه بذاره
سال هشتاد و هفت سال تولید سومین آلبوم اینترنتی پویا بیاتی با نام یه استکان لبخند بود ، آلبومی که یک قطعه فراموش نشدنی با نام منو باور کن داشت قطعه ای که هنوز هم شنیدنی است و چندین بار توسط سایر خوانندگان باز سازی و باز خوانی شد ، آلبوم یه استکان لبخند نقطه عطفی در آثار اینترنتی پویا بیاتی است.
پویا بیاتی با پشتوانه هواداران پر تعدادی که در این مدت کسب کرده بود ، سال هشتاد و هشت آلبوم مادون سبز را منتشر کرد این آلبوم هم مانند آلبوم مثل دیونه ها روایتی پارسی به قلم پویا بیاتی روی کاورهای استانبولی بود اما اینبار به لحاظ میکس و مستر نمایش متوسط رو به خوب داشت و به لحاظ احساسی آلبوم جذابی بود در این آلبوم عاشقانه – عارفانه ، هفت قطعه گنجانده شده بود که در این بین می توان به قطعات باشکوهی مثل مادون سبز ، یکسال گذشت و محبوبترین اشاره کرد.
سال هشتاد و نه را برای هواداران پویا بیاتی می توان سال درکم کن معرفی کرد ، در این سال آلبومی از پویا ارائه نشد اما متفاوت ترین اثرش تا آن سال با نام درکم کن با تنظیم عابد بسطامی خلق شد و همین اثر دایره هواداران پویا بیاتی را وسیع تر کرد ، در این سال مجموعه دکلمه های پویا بیاتی با نام هرشب تنهایی منتشر شد سال نود ، سالی پر کار و پر از اتفاق برای پویا بیاتی و هوادارانش بود ، در این سال همکاری پویا بیاتی با یک تنظیم کننده با استعداد به نام فریبرز خاتمی به خلق آثار شنیدنی و پر مخاطبی منتهی شد ، آثاری مثل خرافاتی ، دنیای من ، گریه نکن و داری پیر میشی …
سال نود رو به پایان بود که بی هیچ مقدمه ای پویا بیاتی از منحصر به فرد ترین آلبوم موسیقی پاپ به نام کشتی نوح که با موضوع انتظار امام زمان تولید شده بود رو نمایی کرد ، آلبومی با هفت قطعه آسمانی که پویا بیاتی تولید این آلبوم را یکی از هدف های بزرگش در موسیقی و از آرزوهای همیشگی اش می دانست …
آرزویی که محقق شد و به بار نشست و تحسین خیلی ها را برانگیخت و ثابت کرد که می شود آلبوم صرفا مذهبی ساخت و قلب جوانها را فتح کرد.
به فاصله دو هفته پس از انتشار این آلبوم دموی آلبوم مجاز پویا بیاتی با نام بگو سیب منتشر شد و علاوه بر هواداران پویا بیاتی ، موسیقی پاپ را مشتاق شنیدن خود کرد اردیبهشت سال 91 مجموعه همکاری های سال نود پویا بیاتی و فریبرز خاتمی تحت یک کالکشن ریتمیک با نام اردیبهشت منتشر شد که چند قطعه جدید و شنیدنی هم در آن جای گرفته بود.